آماده سازی زمین کاشت نارگیل:
در نواحی با آهک پایین، جایی که احتمال دارد آب راکد بماند، باید عمل زهکشی برای خارج ساختن آب اضافی انجام شود. گودالهای 1 یا 5/1 مترمکعبی بسته به سطح خاک حفر شده و عمل کاشت در عمقهای مختلف 75-60 سانتیمتر پایینتر از سطح زمین انجام میشود.
گودالها معمولاً دو تا سه ماه زودتر حفر شده و در معرض هوا قرار میگیرند. بلافاصله قبل از کاشت مخلوط ماسه و خاک، سطحی در عمق 30 سانتیمتری مورد استفاده قرار میگیرد. عمقهای مختلف کاشت در کشورهای متفاوت، مورد استفاده قرار میگیرد. این محدوده بین 15 سانتیمتر در خاکهای با آبیاری سنگین، 30 سانتیمتر در خاکهایی که خوب آبیاری شدهاند و 45 سانتیمتر در خاکهای خشک است. پخش دو لایه پوست نارگیل در ته گودالها در نواحی که شرایط کم آبی (خشکی) وجود دارد، نتیجه خوبی داده است. براساس تحقیقی که در ایستگاه تحقیقات نارگیل در تامیل نادو هندوستان انجام گرفته استف کاشت نارگیل در عمق 60 سانتیمتری بسیار مناسبتر از کاشت سطحی آن است. در این روش، نخلها 10 ماه زودتر شروع به باردهی کردهاند و 75 میوه در هر درخت در سال در مقایسه با 66 میوه در هر درخت در سال (در روش کاشت سطحی) تولید نمودند.
گسترش زیاد ریشهها سبب افزایش مقاومت آنها در برابر گردبادهای همیشگی که در نواحی کاشت وجود دارد، میگردد. بذرها به گونهای در وسط گودالها قرار میگیرند که فقط قسمت بالای پوست آنها از بیرون مشاهده شود. خاک باید خوب فشرده شود تا دانهالها در محل خود محکم گردند .
فاصله کاشت:
انتخاب استاندارد برای نارگیل بسته به سیستم کاشت (تک کشتی یا کشت مخلوط) فرق میکند. در سیستم تک کشتی، فاصله بین نخلها باید به گونهای تنظیم شود که برگهای نخلهای مجاور روی هم قرار نگیرند و برای غذا، رطوبت و نور خورشید رقابت نکنند.
متداولترین فواصل کاشت عبارتند از:
برای باغها مخلوط، فاصله کاشت بین 7/10-5/8 هنگامی که درختان به صورت متراکم کشت میشوند، در مقایسه با زمانی که در فاصله دلخواه کاشته میشوند، زمان بیشتری جهت شروع باردهی نیاز دارند . در مجموع تراکم کاشت 180-150 نخل در هکتار مناسب میباشد .